Bağıl Atom Kütlesi: Bir elementin, atom kütle birimi (atomic mass units: amu) cinsinden ortalama
kütlesini belirtir. Bu rakam, sıklıkla elementin izotoplarının da ortalama
kütlesini belirttiği için, ondalıklı bir sayıdır.
Bir elementin bağıl atom kütlesinden atom numarasının (proton sayısının) çıkarılmasıyla, o elementin nötron sayısı bulunabilir.
Bir elementin bağıl atom kütlesinden atom numarasının (proton sayısının) çıkarılmasıyla, o elementin nötron sayısı bulunabilir.
Atom Numarası: Bir atomda bulunan proton sayısı, elementi tanımlar
ve atom numarası olarak adlandırılır. Atomda bulunan proton sayısı aynı
zamanda, elementin kimyasal karakteri hakkında da bilgi verir.
•
• Periyodik tabloda sıklıkla
•karşılaşılan görünüm, yandaki
gibidir. Burada, element simgesinin altında verilen "bağıl atom
kütlesi", proton ve nötron sayısının toplamına eşittir.
Element simgesinin üstünde verilen atom numarası da, proton sayısına eşit olduğuna göre, bu iki sayının farkı bize elementin nötron sayısını verir.
Element simgesinin üstünde verilen atom numarası da, proton sayısına eşit olduğuna göre, bu iki sayının farkı bize elementin nötron sayısını verir.
Elektron Dizilimi: Uyarılmamış bir atomdaki elektronların konumlarını
gösterir. Kimyabilimciler, temel fizik
bilgilerine dayanarak, atomların elektron dizilimlerine göre nasıl
davranabilecekleri konusunda fikir yürütebilirler. Elektron dizilimi, bir
atomun kararlılık, kaynama noktası ve iletkenlik gibi özellikleri hakkında
bilgi verir.
Atomların son enerji düzeylerine
(en dış yörüngelerine) "valans düzeyi",
burada yer alan elektronlara da "valans elektronları" adı verilir. Kimyasal tepkimelerde birinci derecede
önem taşıyan elektronlar, valans elektronlarıdır.
Bir elementin periyodik
tablodaki yerine bakarak, o elementin elektron dizilimi de anlaşılabilir. Aynı
grupta (dikey sırada) yer alan elementlerin elektron dizilimleri büyük
benzerlik gösterir ve bu nedenle de kimyasal tepkimelerde benzer şekilde
davranırlar.
•
Yükseltgenme basamağı (sayısı): Bir elementin,
bileşiklerinde alabileceği değerliklerdir. İngilizce'deki "oxidation state" kullanımına
karşılık gelmektedir.
Periyodik tabloda yer alan
elementler, gözterdikleri belirli ortak
özelliklere göre gruplar halinde inceleniyor. Bu gruplar hakkında kısaca bilgi
vermek gerekirse:
•
1. Alkali Metaller:
Periyodik tablonun ilk grubunda (dikey sırasında) yer alan metallerdir.
Fransiyum dışında hepsi, yumuşak yapıda ve parlak görünümdedir. Kolaylıkla
eriyebilir ve uçucu hale geçebilirler. Bağıl atom kütleleri arttıkça, erime ve
kaynama noktaları da düşüş gösterir. Diğer metallere kıyasla, özkütleleri de oldukça düşüktür.
Hepsi de, tepkimelerde etkindir. En yüksek temel enerji düzeylerinde bir tek
elektron taşırlar. Bu elektronu çok kolay kaybederek +1 yüklü iyonlar
oluşturabildikleri için, kuvvetli indirgendirler. Isı ve elektriği çok iyi
iletirler. Suyla etkileşimleri çok güçlüdür, suyla tepkime sonucunda hidrojen
gazı açığa çıkarırlar.
2. Toprak Alkali Metaller:
Periyodik tablonun baştan ikinci grubunda (dikey sırasında) yer alan elementlerdir. Sıklıkla beyaz renkli olup, yumuşak ve işlenebilir yapıdadırlar. Alkali metallerden daha az tepken (tepkimelere girmeye eğilimli) karakterde olmalarının yanında, erime ve kaynama sıcaklıkları da daha düşüktür. İyonlaşma enerjileri de alkali metallerden daha yüksektir. Toprak elementleri ismi, bu gruptaki elementlerin toprakta bulunan oksitlerinin, eski kimyabilimciler tarafından ayrı birer element olarak düşünülmesinden gelir. 5. Halojenler:
Periyodik tablonun baştan ikinci grubunda (dikey sırasında) yer alan elementlerdir. Sıklıkla beyaz renkli olup, yumuşak ve işlenebilir yapıdadırlar. Alkali metallerden daha az tepken (tepkimelere girmeye eğilimli) karakterde olmalarının yanında, erime ve kaynama sıcaklıkları da daha düşüktür. İyonlaşma enerjileri de alkali metallerden daha yüksektir. Toprak elementleri ismi, bu gruptaki elementlerin toprakta bulunan oksitlerinin, eski kimyabilimciler tarafından ayrı birer element olarak düşünülmesinden gelir. 5. Halojenler:
Periyodik tablonun 7A grubunda bulunan, tepkimeye eğilimli ametallerdir. Bu
gruptaki elementlerin hepsi elektronegatiftir. Elektron alma eğilimi en yüksek
olan elementlerdir. Doğada sert olarak değil, mineraller halinde bulunurlar.
Element halinde 2 atomlu moleküllerden oluşurlar. Oda koşullarında flor ve klor
gaz, brom sıvı, iyotsa katı haldedir. Erime ve kaynama noktaları grupta
aşağıdan yukarıya doğru azalır. Zehirli ve tehlikeli elementler olarak
bilinirler.
6. Soygazlar:
Periyodik tablonun en son grubunu oluşturan, tümü tek atomlu ve renksiz gaz halinde bulunan elementlerdir. En dış yörüngeleri elektronlarla tamamen dolu olduğu için son derece kararlıdırlar ve tepkimelere eğilimleri de çok düşüktür. Bu davranışları nedeniyle de "soygaz" adını almışlardır. Atmosferde bulunurlar ve sıvı havanın damıtılmasıyla elde edilirler. İlk keşfedilen soygaz, hidrojenden sonra en hafif element olan helyumdur. Radon, çekirdeği dayanıksız olan, radyoaktif bir elementtir. Çok düşük olan erime ve kaynama noktaları, grupta yukarıdan aşağıya gidildikçe yükselir. İyonlaşma enerjileri, sıralarında en yüksek olan elementlerdir.
Periyodik tablonun en son grubunu oluşturan, tümü tek atomlu ve renksiz gaz halinde bulunan elementlerdir. En dış yörüngeleri elektronlarla tamamen dolu olduğu için son derece kararlıdırlar ve tepkimelere eğilimleri de çok düşüktür. Bu davranışları nedeniyle de "soygaz" adını almışlardır. Atmosferde bulunurlar ve sıvı havanın damıtılmasıyla elde edilirler. İlk keşfedilen soygaz, hidrojenden sonra en hafif element olan helyumdur. Radon, çekirdeği dayanıksız olan, radyoaktif bir elementtir. Çok düşük olan erime ve kaynama noktaları, grupta yukarıdan aşağıya gidildikçe yükselir. İyonlaşma enerjileri, sıralarında en yüksek olan elementlerdir.
0Konuyla ilgili yapılan yorumlar